من گلاویژ نیستم!

من گُلاویژ نیستم. این‌ تلفظ غلط است. درستش گِلاویژ است. راستش گِلاویژ هم نیستم. اینکه چرا با اسم مستعار می‌نویسم مهم است. بعدا بهش خواهیم پرداخت. گلاویژِ پرماجرایی که اینجا می‌نویسد رویاهای عجیبی دارد. مثلا فکر‌ می‌کند می‌تواند یک‌روز برای آدم‌ها بنویسد، دانشمند شود، و چون اهل جنوب است و پدرش ناخدا، تصمیم گرفته دلش را به دریا بزند و جاشوی آب‌های دور شود!

 

 

​​​​​اسکله‌ی شمالی بوشهر:)

 

 

​​​​

درباره من
بالاخره یک‌روز از خواب بیدار می‌شوم و می‌بینم مرده‌ ام، و درحالی‌که آفتاب بر پرده‌های اتاق کارم می‌رقصد و هنوز کسی از مرگم باخبر نشده، دست‌نوشته‌هایم از من می‌پرسند: «ما چه خواهیم شد؟»

حسین رسول‌زاده
.
.
گلاویژ نام ستاره‌‌ای‌ ست که در شب‌های تابستان نمایان می‌شود؛ ستاره‌ی سهیل.
برای ناخدای آب‌های آبیِ قصّه‌ها. تصویر هدر از Christine Bell | پایه‌ی اصلی قالب: عرفان